W artykule omawiane są dwa zasadnicze zagadnienia, a mianowicie:
1/ przyczyny zmian w systemie planowania i zarządzania w gospodarce polskiej,
2/ główne kierunki tych zmian ze szczególnym uwzględnieniem reformy realizowanej w latach 1971 - 1975.
W kwestii pierwszej główna teza artykułu sprowadza się do twierdzenia, że podstawy zmian w systemie planowania i zarządzania należy szukać w działaniu obiektywnych praw ekonomicznych, a przede wszystkim w wymogach prawa koniecznej zgodności stosunków produkcji z charakterem sił wytwórczych i w tendencji do koncentracji produkcji.
W trakcie szczegółowych rozważań na temat przedstawiono próbę rozszerzonej interpretacji pojęcia "stosunki produkcji" /wyodrębniając ich elementy podstawowe - stałe i elementy wtórne - zmienne/ oraz prawa koniecznej zgodności stosunków produkcji z siłami wytwórczymi. Stwierdzono również, że istotną rolę - szczególnie w aktualnie realizowanej reformie - spełnia tendencja do koncentracji produkcji/ niektórzy ekonomiści mówią nawet o prawie koncentracji/ wynikiem któej są obecne formy wielkich organizacji gospodarczych.