Statek śródlądowy i droga wodna muszą być rozpatrywane łącznie. Polskie drogi wodne są wyjątkowo zaniedbane. W latach siedemdziesiątych zaniechano wszelkich prac modernizacyjnych, co doprowadziło nasze drogi wodne do stanu degradacji. Polska seryjna produkcja statków śródlądowych zakończyła się w roku 1982 i od tej pory stan liczbowy jednostek z własnym napędem obniżył się o 50% (z ok. 2000 do ok. 1000 sztuk). Z 12 stoczni rzecznych - 9 uległo likwidacji. Porty przeznaczane są na inne cele gospodarcze. Autor, powołując się na potrzeby Unii Europejskiej, wskazuje priorytety w wychodzeniu z obecnego stanu zapaści gospodarczej.

Bezpieczeństwo w żegludze śródlądowej zależy od czterech czynników: statku, drogi wodnej, załogi i administracji wodnej. Polskie statki są stare, drogi wodne zaniedbane, mamy natomiast dobrze wyszkolone załogi i nadmiernie rozdrobnioną administrację wodną Polska żegluga śródlądowa wymaga szybkiej modernizacji.

Odra na obszarze Polski dzieli się na pięć części. W artykule opisana jest trzecia i czwarta część rzeki. Część piąta jest drogą dla statków morskich, co było powodem pominięcia jej w artykule. Opisane zostały parametry drogi wodnej oraz utrudnienia Żeglugowe, takie jak: mosty, promy, płycizny, zakazy kotwiczenia W podsumowaniu określono zgodność parametrów z klasą poszczególnych odcinków drogi wodnej

Odra na obszarze Polski dzieli się na pięć częśc i. W artykule opisana jest jej część druga. Część pierwsza nie spełnia współczesnych wymagań żeglugowych. Przedstawione zostały parametry drogi wodnej oraz utrudnienia żeglugowe, takie jak jazy, śluzy, mosty, promy, płycizny, zakazy kotwiczenia W podsumowaniu dokonano oceny zgodności parametrów z klasą drogi wodnej.

Żegluga śródlądowa to nie tylko transport i przeładunki, to także wizytówka miast lezących na szlaku. Autor omawia upadek portów i stoczni położonych wzdłuz dolnej Wisły oraz stan bulwarów w miastach położonych na tym odcinku rzeki Przyglądając się bulwarom sprzed lat i dzisiejszym, dostrzega ich piękno, które niestety, nie wszyscy potrafią właściwie pielęgnować

Przez obszar Polski prowadzą trzy międzynarodowe drogi wodne Słabość polskiej żeglug11 polskich dróg wodnych hamuje tranzyt na szlaku transeuropejskim z zachodu na wschód Tylko zintensyfikowanie prac związanych z poprawą zeglowności polskich dróg wodnych przyczyni się do wyjścia z tego impasu, a jednocześnie zwiększy bezpieczeństwo przeciwpowodziowe i stworzy szereg nowych miejsc pracy.

Wisła od niepamiętnych czasów jest szlakiem żeglownym. Rozwój żeglugi Ha większą skalę nastąpił jednak dopiero po wprowadzeniu napędu parowego, więc po roku 1827. Budowle hydrotechniczne, pochodzące z trzech zaborów, niedoinwestowane w ostatnich latach, są w nienajlepszym stanie. Ocalała z II wojny światowej flota śródlądowa użytkowana była do końca lat siedemdziesiątych Od połowy lat 50. Budowano seryjnie nowe generacje statków. Ten etap Zakończył się w 1982 r., po czym nastąpił okres marazmu, trwający do dziś. Brak zamówień doprowadził z kolei do upadku większość stoczni śródlądowych. Wejście Polski do struktur Unii Europejskiej stwarza, przed polską żeglugą śródlądową nowe perspektywy.

Upadek stoczni rzecznych i brak inifwrtu statków doprowadziły już do: ł) zmniejszenia się o 50% liczby statków z własnym napędem, 2) zestarzenia się floty (średni wiek towarowców - 33 łata, pchaczy 23, statków pasażerskich - 34 lata), 3) podejmowania odbudowy i przebudowy coraz to starszych jednostek np 55-btnich, 4) do chałupniczego budowania - nowych statków. Efektem tego jest coraz fo większy spadek stopnia bezpieczeństwa żeglugi śródlądowej