Dokonano inwentaryzacji narzedzi połowu na podstawie dokumentacji w państwowych przedsiębiorstwach rybołówstwa kutrowego oraz przeanalizowano zmiany wielkości i typów narzędzi w zależności od typu kutra w latach 1973-83. Na podstawie przeprowadzonych wywiadów i ankietyzacji dokonano również inwentaryzacji narzędzi połowu stosowanych na kutrach w sektorze spółdzielczym i prywatnym w roku 1982.

Badanie przechodzenia ryb przez ściany włoka metodą przechwytników sieciowych polega na przechwytywaniu ryb, które wydostają się z włoka na zewnątrz przez tkaninę sieciową. Przechwytniki w kształcie małych woreczków wykonuje się z cienkiej tkaniny sieciowej o wymiarze oczka 20-25 mm, które nazywa się na poszególne segmenty włoka na zewnętrznej jego stronie. Opisaną metodą można prowadzić badania ucieczki ryb przez ściany włoka pelagicznego i dennego, zarówno na statku naukowo-badawczym jak i na przemysłowym . Metoda została sprawdzona dla takich gatunków ryb jak: śledź, makrela, ostrobok, pagrus, dorade i jęzor. W przedstawionej metodzie opisano konstrukcję przechwytnika, technologię naszywania na włok, obliczania wyników oraz inne sprawdzone praktycznie wskazówki odnośnie prowadzenia badań.

Jednymi z nie wykorzystanych dotychczas rybackich zasobów wszechoceanu są kalmary oceaniczne, bytujące także poza strefami zawłaszczeń. Podjęcie ich przemysłowej eksploatacji wymaga jednakże wdrożenia odpowiednich metod połowów gdyż techniki połowu kalmarów stosowane w wodach otwartego oceanu. Autorzy proponują w związku z tym nowatorskie zastosowanie wielkogabarytowych tuk pelagicznych do połowu kalmarów przy czym kalmary skupiane są uprzednio wokół źródeł światła - boi świetlnych /wariant I/, lub statków - stacji świetlnych /wariant II/; odłowienie kalmarów następuję przez przeciągnięcie tuki pod zestawem boi lub statków wabiących. Omówiony projekt jest przedmiotem zgłoszenia patentowego nr P-210868.

Przedstawiono własne opracowanie dotyczące sposobów kroju i obliczania powierzchni jądra o oczkach sześciokątnych. Krojenie jądra, polegające na przecinaniu boków oczek sześciobocznych tkaniny sieciowej musi być poprzedzone dokładnymi obliczeniami wymiarów elementów sieciowego i rodzaju kroju. Kierunek kraju ustala się umownie w stosunku do układu węzłów lub oczek w jądrze.

W stosunku do jądra o oczkach czterobocznych podano odmienny sposób określania liczby oczek heksagonalnych na głębokości elementu. Jądra o oczkach heksagonalnych można osadzać na linach obramujących, przy dowolnie wybranych współczynnikach sadu. Sposób obliczania poziomego współczynnika sadu jest identyczny jak dla jader o oczkach romboidalnych.