Badaniami objęto wszystkie jednostki pływajace rybackie, należące do armatorów państwowych, spółdzielczych i prywatnych, poławiających na Baltyku. Dokonano analizy stanu wyposażenia kutrów i łodzi rybackich w urzedzenia nawigacyjne i ichtiolokacyjne. W wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono, że najlepszy stan wyposażenia nawigacyjnego istnieje na kutrach przedsiębiorstw państwowych, lecz równocześnie jest to sprzęt mocno przestarzały i wyeksploatowany.

Dotychczasowe opracowania na temat osobowego czasu połowu, czyli godzin efektywnego trałowania w tzw. "dniu połowowym"...

Wykazano, że rozmieszczenie dorszy bałtyckich w okresie pozarozrodczym nie zostało dotychczas opisane. Na podstawie analizy wydajności połowowych kutrów 17 a łowiących tuką denną autorzy dochodzą do wniosku, że tworzą one koncentracje letnio-jesienne pojawiające się dośc regularnie w rejonie ustecko-łebskim. Postulują się więc dalsze badania i inwentaryzacja pozarozrodczych koncentracji dorszy bałtyckich.

Dorsze są rybami stenotermicznymi i przejmuje się, że w Bałtyku w okresie żerowania mogą one występować w wodach o temperaturach 3+10st C, Opierając się na tym założeniu, autorzy dokonują analizy temperatur wód powierzchniowych 5 stacji brzegowych, tj.: Międzyzdrojów, Mielna Władysławowo, Helu i Gdyni w dwudziestoleciu 1961-1980 i wyjazuje, że we wszystkich omawianych stacjach brzegowych wyróżnić można dwa okresy zwiększonego prawdopodobieństwa występowania wody o temperaturach odpowiednich dla dorszy.