Porównano wpływ użytkowania na zmiany niektórych wlasności fizyko-mechanicznych tkanin sieciowych stanowiących fragmenty włoka i osłony włoka wykonnane z włókien poliamidowych typu stilon i lanastil. Porównawcze proby eksploatacyjne wykazały, że tkaniny wykonane ze sznurków lanastilowych wykazują gorsze własności niż tkaniny ze sznurków stilonowych, a szczególnie niż tkaniny stilonowe preparowane.

W pracy niniejszej podjęto próby uodpornienia sieci stylonowych na działanie ultrafioletowej części promieniowania słonecznego. W tym celu pokrywano sieci etylo-nowe barwionymi impregnacjami: poliamidowymi, epidianowymi i poliuretanowymi. Do barwienia polimerów impregnujących zastosowano barwniki zawiesinowe. Badane próbki sieci poddawano naświetlaniu w aparacie Xenotest 150. Za kryterium oceny zmian zachodzących podczas naświetlania przyjęto wskaźniki mechaniczne i wytrzymałość na zerwanie i wydłuęenie do zerwania. Uzyskane wartości wskaźników mechanicznych potwierdzają ochronne działanie stosowanych impregnacji, oraz dodanych barwników. Badania wykazały, że proces destrukcji przy naświetlaniu zachodzący na włóknie stylonowym, jest najbardziej zahamowany przy zastosowaniu impregnacji poliuretanowej,szczególnie barwionej. Impregnacja poliuretanowa wykazała jednoznacznie najlepsze własności ochronne.

Omówiono zagadnienie preparowania węzłowych tkanin sieciowych z przędzy poliamidowej oraz badania ich jakości. Zaproponowano trzy wskaźniki dla obiektywnego określania trwałości tkanin. Podano wyniki pomiarów dla tkanin sieciowych z przędzy produkcji polskiej i japońskiej, w tym dla próbek poddanych obróbce i różnie preparowanych. Potwierdzono przydatność zaproponowanych wskaźników dla właściwej charakterystyki jakości tkanin sieciowych.

Przeprowadzono preparację przędzy i tkaniny z polikrapomidu /PA6/ za pomocą emulsji poliuretanowej PU-401 z dodatkiem różnych ilości trójizocyjanianu blokowanego fenolem /PTF/ jako czynnika eiesciującego. Zbadano w jakim stopniu dodatek tego środka wpływa mody -fikująco na takie własności fizyczne preparowanej przędzy, jak: sztywność, sorpcja wody, rozpuazczalność na-niesionej powłoki i jej adhezja do tkaniny poliamidowej. Stwierdzono, że usieciowanie powłoki poliuretanowej po- prawia wydatnie charakterystykę przędzy rybackej i wykonanych z niej tkanin sieciowych.

Opracowano metodę oceny jakości preparowanych węzłowych taknin sieciowych, na podstawie pięciu zaproponowanych wskaźników. Badania przeprowadzono na tkaninach sieciowych z przędzy poliamidowej produkcji polskiej i japońskiej, zarówno preparowanych jak i niepreparowancych. Podano wyniki pomiarów dla tkanin, a następnie dokonano oceny tych wskaźników. Przeprowadzono próby ustalenia optymalnego obciążenia, przy którym powinny być suszone preparowane tkaniny sieciowe, w celu nadania im najkorzystniejszych własności fizykomechanicznych.

Próbki przędzy polikaproamidowej preparowanej emulsją poliuretanową PU-401, poddawano na świetlaniu promieniowaniem ultrafioletowym w aparacie Xanotest. Do emulsji zastosowano dodatki: barwników syntenowych /zawiesinowych/. krzesionki Arsil i czynnika sieciującego PTF. Po naświetleniu próbki przędzy poddano badaniom wytrzymałościowym. Na podstawie przeprowadzonych pomiarów stwierdzono, że długotrwałe działanie wskaźników wytrzymałościowych przędzy niepreparowanej i preparowanej.

Badano szybkość dyfuzji jonów miedziowych z preparacji zapobiegającej porastaniu glonami tkanin sieciowych. Miarą szybkości dyfuzji był wzrost stężenia tego jonu w wodzie mierzony w określonych odstępach czasu za pomocą miareczkowania jednometrycznego. Stwierdzono,że powolną dyfuzję uzyskuje się w przypadku preparacji zawierających stearynian miedziowy lud wodorotlenek miedziowy uzyskany drogą hydrolizy octanu lub azotanu miedziowego, prowadzonej na preparowanej tkaninie.

Przeprowadzono preparowanie przędzy i tkaniny sieciowej z polikaproamidu /PA 6 / modyfikowaną emulsją poliuretanową /PU - 401/ , zawierającoą dodatek różnych ilości blokowanego dwu- i trójizocyjanianu jako czyników sieciujących.Dla emulsji tej oznaczono podstawowe własności fizykochemiczne.Następnie zbadano wpływ zmodyfikowanej preparacji na takie własności uzytkowe polikaproamidowych materiałów sieciowych jak: wytrzymałość i sztywność przędzy rybackiej, sorpcję wody przez tę przędzę, adhezję naniesionej powłoki poliuretanowej do tkaniny poliamidowej i jej stopień usieciowania oraz wymywalność w sztucznej wodzie morskiej podczas prania testowego. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierzono, że dodatek każdego ze stosowanych związków sieciujących poprawia charakterystykę preparowanej przędzy i tkaniny sieciowej. Najlepsze jednak wyniki, z użytkowego punktu widzenia uzyskano przy zastosowaniu do emulsji PU = 401 dodatków trójizocjanu blokowanego fenolem /PTF/ który daje preparacje o większej odporności na wymywanie testowe w wodzie morskiej dzięki większej ich sile adhezji do podłoża poliamidowego niż siła adhezji preparacji z dodatkami blokowanego dwuizocyjanianu metyloetyloketoksynem /DTK/ i fenolem /DTF/. Stwierdzono również korelacje pomiędzy stopniem usieciowania naniesionego poliuretanu a badanymi własnościami fizycznymi preparowanej przędzy rybackiej

Do preparowania przędzy i tkaniny sieciowej z polikaproamidu /PA6/ zastosowano wodne emulsje polimerów dla niektórych oznaczono podstawowe własności fizykochemiczne. Następnie zbadano wływ zastosowanych preparacji na takie własności użytkowe poliamidowych materiałów sieciowych, jak: wytrzymałość i sztywność przędzy rybackiej, sorpcję wody przez tę prządzę, adhezję naniesionej otoczki polimerowej do tkaniny polikaproamidowej oraz jej wymywalność w sztucznej wodzie morskiej podczas laboratoryjnej eksploatacjo.

Dla trzech rodzajów sieci wykonano pomiary obciążenia zrywającego oczka, zrywającego przędze w węźle tkackim, obciążenia wysuwającego przędze z węzłów oraz zrywającego pojedynczą przędzę w węźle. Rodzajami badanych tkanin sieciowych były: takninia po obróbce wodno-temicznej. Taka sama tkanina poddana dodatkowo preparacji dyspersją wodną o nazwie handlowej osolan oraz trzecia tkanina, którą poddano preparacji winidenem zamiast osolanem.

Przedstawiono zakres badań nad zastosowaniem poliamidowych włókien profilowanych do wytwarzania sieci rybackich po wprowadzeniu pewnych zmian w technologii wytwarzania jedwabiu torleaowego.

Przedstawiono wyniki badad podstawowych własności ftzykomechaaicziiycb przedz rybackich wytworzonych z dwóch rodzajów jedwabiu poliestrowego. Poszczególne przędzę różniły sic zarówno masa Inuowa. jak i liczba skrętów. Ustalono, ie istnieje prostoliniowa zależność pomiędzy obciążeniem zrywającym te przędzę, zarówno z węzłem tkackim, jak i bez tego węzła, od masy liniowej i liczby skrętów zewnętrznych. Podano równania określające te zależności w badanych granicach wielkości poszczególnych parametrów.

Zawarto wyniki pomiarów włuaoici fizyko mechanicznych dwóch poliestrowych Uciam pławmcowych, analizę Wedów pomiarów na podstawie statystyki matematycznej praż analizę komputerowa wyników pomiarów dla próbek pobranych z różnych miejac udanych tkanm.

Określono podstawowe własności fizykomechaniczne 12. próbek tkanin sieciowych przeznaczonych na pławnice loeoaiowe. Próbki pobrane zostały w różnym czasie ich produkcji. Celem tego było określenie jakości jak i ustalenie, czy zostały zachowane właściwe stałe parametry przy produkcji tkanin pławicowych.

Badania dotyczyły przędz rybackich wykonanych z jedwabiu poliestrowego barwionego w masie na kolor czarny i przeznaczonych na tkaniny sieciowe, służące do zestawów połowowych łososia.Oznaczono również własności fizykomechaniczne tkaniny sieciowej wytworzonej z badanych przędz. Porównano je z odpowiednimi własnościami podobnej tkaniny wyprodukowanej wcześniej oraz z własnościami tkaniny importowanej.

Zbadano własności fizykomechaniczne tkaniny sieciowej wybranej losowo z importowanych aktualnie przez przedsiębiorstwo połowowe "Barka" w Kołobrzegu pławnic łososiowych. Określono wytrzymałość i masę linową zastosowanej w tkaninie przędzy oraz wskaźnik mocy oczek i odporność węzłów na przesuwanie.

Podano charakterystykę żyłek produkcji japońskiej i polskiej, określając ich wytrzymałość i wydłużenie zarówno na sucho jak i na mokro. Zbadano także zmiany wydłużenia badanych żyłek pod wpływem długotrwałego obciążenia.

NA podstawie pomiarów obciążenia zrywającego bez węzła i z węzłem linek poliamidowych /stilonowych/ i poliestrowych /torlenowych/ o średnicy 10mm i ich wydłużenia do zerwania oceniono możliwości wykorzystania linek torlenowych w części linowej szcześciobocznej wielkogabarytowego włoka pelagicznego. Oznaczono także początkowy moduł sprężystości, stopień sprężystości oraz pracę do zerwania oby rodzajów linek.

Zbadano niektóre własności fizykomechaniczne przędzy rybackiej, wytworzonej przez wielostopniowe skręcenie profilowanych włókien polikaproamidowych /lanastilowych/ i stwierdzono, że są one gorsze od tychże własności zbliżonej masą liniową, średnicą i skrętem przędzy z nieprofilowanych włókien tego samego rodzaju /stilonowych/.

W pierwszej naszej pracy z cyklu dotyczącego badań własności fizykomechanicznych linek stilonowych i torlenowych podane zostały dane liczbowe, które stanowią podstawę do porównawczej charakterystyki wytrzymałościowej części plastrowej włoka, wykonanej z linek stilonowych lub torlenowych.